Toespraak van David Larmuseau - eretitels aan verdienstelijke OCMW-voorzitters en OCMW-raadsleden
Dames en heren
Van harte welkom op deze toekenning van eretekens aan verdienstelijke OCMW-voorzitters en OCMW-raadsleden.
We zijn hier vanavond samen om een aantal mensen in de bloemetjes te zetten.
In onze samenleving lijken alle sociale voozieningen de evidentie zelve. Maar niets is minder waar. Die zijn er gekomen dankzij de grote inzet van vele generaties voor ons.
Zij mogen zich terecht de architecten noemen van onze sociale welvaartstaat. Zij hebben ervoor gezorgd dat de mazen in het net van de onderbuik van onze samenleving stap voor stap werden gedicht.
Hun droom dat iedereen een menswaardig leven kan leiden werd op grote hoogte verwezenlijkt. En dat is een prestatie zonder weerga die vaak wordt onderschat.
Ieder van ons weet dat onze sociale voorzieningen vandaag mede als gevolg vn de financieel-economische crisis en de moeilijke financiële toestand van de steden zwaar onder druk staan. En die druk zal in de toekomst nog toenemen.
Het is onze verantwoordelijkheid blijvend op te komen voor dat ideaal.
In onze missie staat dat als volgt verwoord: "Inwoners van Geraardsbergen en vooral de meest kwetsbaren kunnen rekenen op het OCMW, waar in een sfeer van vertrouwen kansen worden geboden die duurzaam bijdragen tot zelfredzaamheid en verbondenheid". Die missie houdt een heel programma in dat we iedere dag opnieuw proberen waar te maken.
Maar vandaag richten we onze blik niet op de toekomst maar op het verleden. Dat is helaas niet populair. Kijk bijvoorbeeld naar het vak geschiedenis. Dat staat in het middelbaar onderwijs al jaren onder druk. We leven vandaag meer dan ooit in een wegwerpmaatschappij. En hoe vaak verdwijnt al onze "oude rommel" niet op het containerpark?
Die geringe aandacht voor het verleden is onterecht. Zo kunnen we, wat betreft de zieken- en armenzorg, hier in Geraardsbergen terugblikken op bijna acht eeuwen geschiedenis. De oudste vermelding van het Onze-Lieve-Vrouwhospitaal dateert van 1238. In die tijd was de zorg voor zieken en armen één pot nat. In de grote ziekenzaal die ook als kapel dienst deed, lagen zowel zieken, armen, passanten als pelgrims op weg naar Santiago de Compostela. Het hospitaal dat werd bediend door zusters kende een bewogen geschiedenis. De blijvende getuige van het verleden is het zeer rijke kunstpatrimonium dat ons is nagelaten. De parel aan de kroon zijn de kloostergang en de Bisschopszaal die beiden nog dateren uit de 17de eeuw. Die bleven in gebruik toen na de Franse Revolutie het hospitaal en de armenzorg in burgerlijke handen kwamen: eerst bij het Bestuur van de Burgerlijke Godshuizen, vanaf 1925 de COO en tenslotte vanaf 1976 het OCMW.
Tot voor 10 jaar was de hoofdzetel van het OCMW nog altijd gevestigd in de eeuwenoude gebouwen op de hoek van de Grotestraat en de Gasthuisstraat. Al de pioniers van de COO en het OCMW die wij vandaag huldigen, hebben daar hun (eerste) sporen verdiend.
Na deze korte situering ga ik graag over tot de orde van de dag.
De OCMW-raad heeft beslist dat voortaan iedereen die niet meer politiek actief is en die tenminste 10 jaar het voorzitterschap van het OCMW heeft bekleed, met inbegrip van de jaren die werden gepresteerd in de deelgemeenten van voor de fusie, zichzelf ere-ocmw-voorzitter mag noemen. En wie minstens 15 jaar in de OCMW-raad heeft gezeteld krijgt de titel van ere-ocmw-raadslid. Aan deze eretitel zijn geen rehten of plichten verbonden. De jubilarissen krijgen een oorkoden en/of een levenslag gratis abonnement op OCMW-visies.
De huldiging van de jubilarissen van vandaag werpt een soms verrassende blik op het reilen en zeilen van het OCMW in vroegere jaren, waarvan ik zopas al een tip van de sluier heb opgelicht.
Wanneer we het aantal jaren dienstanciënniteit respecteren dan is het wijlen RICHARD ROSIER ie als eerste aan de beurt komt.
De tweede persoon die wij vandaag huldigen is wijlen dokter ADRIEN VAN HEUVERSWYN.
De derde gelauwerde is MARC PANIS.
De volgende gelauwerde op onze lijst is ANTOINE SCHEIRLINCKX.
Last bus not least hebben we op onze lijst staan DANNY VAN AUTRYVE. Hij was voor de SP.a OCMW-raadslid van 1 januari 1996 tot 7 januari 2013 en heeft aldus een anciënniteit van 17 jaar en 6 dagen. Aangezien hij vandaag nog gemeenteraadslid is kunnen we hem vandaag niet huldigen.
***
Wanneer we het aantal jaren dienstanciënniteit respecteren dan is het wijlen RICHARD ROSIER die als eerste aan de beurt komt. Hij oefende gedurende 33 jaar en 9 maanden een mandaat uit in het OCMW. Richard was voor de BSP, later de SP.a OCMW-voorzitter van 1955 tot 1959 en bleef vervolgens OCMW-raadslid tot 1989. Richard overleed op 14 februari 2001. Wij zijn ook blij hier vanavond zijn 5 kinderen in ons midden te mogen verwelkomen. De naam Richard zal voor altijd verbonden blijven aan het weeshuis van het OCMW. Hij ging iedere zondag op bezoek naar het weeshuis. Hij kende alle weesjongens en weesmeisjes bij naam en vertroetelde ze als zijn eigen kinderen. Jaarlijkse hoogtepunten waren de sinterklaasfeesten waarop Richard steevast de rol van de Sint speelde, en de kerstfeesten waarbij de familie werd gemobiliseerd om een stukje op te voeren.
Toen er in de jaren 1950 sprake was om het weeshuis te sluiten, heeft hij zich daartegen altijd verzet. Hij vond evenwel onvoldoende medestanders om dat te beletten. Hijzelf beschouwde de sluiting van het weeshuis in de jaren 1960 als zijn grootste nederlaag. Het was een magere troost dat zijn zonen basketbal gingen spelen bij de ploeg de Wezenvrienden die in 1952 vanuit het weeshuis werd opgericht.
Vandaag zijn de Wezenvrienden nog altijd één van de actiefste en populairste sportverenigingen van Geraardsbergen. Een blik op hun website leert dat zij liefst dertien ploegen in competitie hebben. De Wezenvrienden zijn een familiale club die nog altijd de gemoedelijke sfeer van het weeshuis uitstraalt.
Richard Rosier overleed op 14 februari 2001. We zijn hem dankbaar voor zijn jarenlange inzet en brengen hier vanavond hulde aan zijn kinderen die ales van op de eerste rij hebben meegemaakt.
***
De twee persoon die wij vandaag huldigen is wijlen dokter ADRIEN VAN HEUVERSWYN. Hij is voor de CVP gedurende 21 jaar en 7 maanden OCMW-voorzitter geweest. Hij bekleedde die functie voor het eerst in 1971, om drie jaar later tijdelijk het OCMW te verlaten om burgemeester te worden van de stad Geraardsbergen. Vanaf 1 juli 1977 tot 31 maart 1995 was hij opnieuw de voorzitter van het OCMW.
Dokter Van Heuverswyn was een man met een visie. Hij had grootse dromen voor de stad. In de drie jaar dat hij burgemeester was zette hij tachtig projecten in de steigers, waaronder de spoorwegbrug in de Lessensestraat. Maar ook op het OCMW heeft hij gedurende een kwarteeuw zijn stempel gedrukt.
Ik vermeld kort zijn belangrijkste realisaties:
- de overname van het voormalige Sanatorium Denderoord en de omvorming tot een woon- en zorgcentrum;
- de bouw van de eerste 60 serviceflats en het dienstencentrum De Maretak;
- de bouw van het kinderdagverblijf Zonnestraal;
- de bouw van een nieuw ziekenhuis in de Gasthuisstraat en de omvorming van het oude ziekenhuis aan de Verhaeghelaan tot rustoord en RVT-bedden;
- de overname van de Heilig-Hartkliniek.
Dokter Van Heuverswyn was een ervaren politicus die in zijn handelen steeds streng maar rechtvaardig was en het algemeen belang op de eerste plaats zette. Hij had een groot hart voor zij die het moeilijk hadden in de samenleving. Met de grote dosis mensenkennis waarover hij beschikte kon hij zeer goed omgaan met iedereen, van alle rangen en stand. Zo moest hij steevast lachen wanneer één van de gebruikers van de sociale dienst hem altijd aansprak als ADRIEN.
Een ander curiosum was zijn verjaardag op 1 april, wat vaak aanleiding gaf tot hilarische situaties.
Ik zal u niet vertellen dat ik als jonge politicus altijd met veel ontzag en respect naar dokter Van Heuverswyn heb opgekeken. Streng, maar rechtvaardig zijn. Met een groot hart kansarmen nabij zijn. Het zijn zaken die ook ik hoog in mijn vaandel voer. Ik beken dat ook mijn denken over het OCMW-bestuur schatplichtig is aan de "erfenis" van Adrièn.
We zijn Adrièn, als de grote "architect" van het OCMW, zeer dankbaarvoor alles wat hij gedurende 25 jaar heeft gedaan. Dokter Van Heuverswyn is ons helaas ontvallen op 20 december 2001. Graag willen we zijn weduwe bij deze hulde betrekken.
De derde gelauwerde is MARC PANIS. Hij was voor de SP.a OCMW-raadslid van 1989 tot 7 januari 2013. Hij is gedurende 23 jaar, 9 maanden en 6 dagen OCMW-raadslid geweest. Marc is van de vandaag nog levende raadsleden de man met de grootste anciënniteit. Wegens vakantie kan hij tot onze grote spijt hier vandaag niet aanwezig zijn. Zijn oorkonde zullen wij hem persoonlijk overhandigen.
De volgende gelauwerde op onze lijst is ANTOINE SCHEIRLINCKX. Hij zetelde voor CD&V in de OCMW-raad van 1 april 1995 tot 7 januari 2013. Hij heeft derhalve een anciënniteit van 17 jaar, 9 maanden en 6 dagen.
Antoine was van op de eerste rij getuige van de grondige transformatie die het OCMW de voorbije decennia heeft ondergaan op het vlak van infrastructuur. Aanvankelijk vonden de vergaderingen van de raad plaats in de Bisschopszaal. Dat is van de mooiste parels van het patrimonium van de stad, maar of dat in de 20ste eeuw nog aan de minimale eisen van het vergadercomfort beantwoordde, was wel een andere vraag. In het midden stond een grote kloostertafel en rondom de ongemakkelijke eikenhouten stoelen met versleten kussens. De verlichting was helemaal niet aangepast. Antoine heeft een pijnlijke rug overgehouden aan de vergaderingen in de Bisschopszaal. Hopelijk gaat het met zijn rug, nu hij gepensioneerd is, al veel beter.
Het oud hospitaal was een gebouw met charme en klasse die de sfeer van het verleden ademde, maar die eigenlijk niet aangepast was om te vergaderen volgens de hedendaagse normen. Een groter contrast met de nieuwe locatie in de Kattestraat was nauwelijks denkbaar. Dat kreeg onder impuls van voorzitter Erwin Franceus een modern ingericht vergaderlokaal in de Bolerozaal.
Antoine, bedankt voor uw jarenlange inzet voor het OCMW.
***
Ik dank u voor uw aandacht en ik nodig iedereen nu van harte uit op de receptie.
David Larmuseau
25 juni 2013
